Óheiðarleiki

Ég ætlaði að skrifa um bækur en mig langar frekar til að blogga um það sem mér er efst í huga núna...  "heiðarleika" eða réttara sagt "óheiðarleika".  Aldrei virðist ég ætla að læra af reynslunni varðandi það að treysta fólki í blindni! Eflaust er það af því að ég vil frekar trúa á það góða í fólki og einnig að ekki  finnst mér rétt gagnvart hinum heiðarlegu að vantreysta öllum.  Samt er það svo að það kemur sjálfri mér um koll að lokum. Ég þarf að hlúa betur að sjálfri mér.   Það geri ég m.a. með því að hætta að treysta hverjum einasta manni í blindni. 

Ég hef lent í því tvisvar undanfarið að vera svikin og bæði skiptin varða viðskipti.  Og í bæði þessi skipti hafa viðskiptin farið fram í gegnum netið. Fólk getur verið ótrúlega ósvífið þegar að viðskipti fara ekki fram auglitis til auglitis.. heldur andlitslaust.    Og  þegar skellurinn kemur...sárnar mér það alltaf jafnmikið ...ef ekki meira.

Athugasemdir

[Jórunn Sigurbergsdóttir , 12.5.2006 kl. 16:05]

Já, maður vill trúa að fólk sé gott og heiðarlegt. Svo verður maður sár þegar maður rekst á annað. En ég held að flest fólk sé gott í eðli sínu. Kanské barnaskapur minn.