Hafið þið sofnað á hestbaki?

Það hef ég.  Það var eftir eina erfiðustu nótt í mínu lífi, alla vega af líkamlegu erfiði.   Þetta var um sumar og það sumar var ég að vinna á sveitabæ fyrir austan fjall.  Vann aðalega við að fara með útlendinga á hestbak.  Þetta var um helgi og ég hafði verið með heimamönnum á móti í Galtarlæk.  Ég man ekki hvernig á því stóð að ég varð viðskila við samferðamenn mína og lagði af stað labbandi að kvöldi ti  í átt að bænum mínum sem var í um 30 km fjarlægð frá Galtarlæk. 

Ég gekk niður að Vegamótum - það var talsvert langur  spotti þangað og þegar þangað var komið ákvað ég að taka beint strik yfir mýri beint í átt að bænum.  Hefði auðvitað verið sniðugast að húkka bíl EF ég hefði verið svo heppin að einn einasti bill hefði verið á ferðinni þessa nótt. 

Lagði því af stað yfir blauta mýrina , stökk yfir ótal skurði og klofaði yfir jafnmörg grindverk. Ég gekk í marga tíma og kom gjörsamlega úrvinda heima að bænum klukkan átta að morgni.  Þá þurfti ég að byrja á því að beisla og leggja á nokkur hross og ríða svo niður að Hellu með nokkra til reiðar.  Ég hélt ég myndi ekki hafa þetta af en harkaði af mér sem ég gat. 

  Náði í nokkra útlendinga á  hótel Hellu og þaðan  lögðum við  svo af stað á hægagangi í átt að Gunnarsholti.   Og eitthversstaðar á leiðinni  steinsofnaði ég.  Mig var farið að dreyma en hrökk svo allt í einu  upp við hávært öskur.  Ég leit ringluð í kringum mig og sá að ein hryssan hafði snúið við og tekið á rás heim á leið með óvanan útlendinginn!

  Sem betur fer var ég ekki það illa á mig komin að ég gæti ekki hugsað skýrt..ég snéri Garp mínum við sneggri en Lukku Láki og hleypti honum á eftir Gránu gömlu ..náði fljótt til hennar, greip í tauminn og tókst að stöðva bæði hrossinn.

Leit á skelkaðann útlendinginn sem var maður á miðjum aldri og átti í verulegum vandræðum með að skella ekki upp úr þegar ég sá skökk gleraugun hans rétt hanga á nefbroddinum.  Hann hafði líka  misst veskið sitt úr vasanum í öllum hamaganginum og steig ég af baki til að taka það upp á leiðinni til baka.  Ég teymdi undir mannanganum það sem eftir var leiðarinnar. 

Ég hef aldrei fyrr né síðar sofnað á hestbaki.  Þarna var ég fjórtán ára.