Rafmagnslaus í kulda og trekki...

Ekki fyrir svo löngu síðan varð bíllinn minn rafmagnslaus fyrir utan Laugar.  Sjá færslu :  http://estro.blog.is/blog/estro/entry/99788/Og ástæðan var sú að ég gleymdi að slökkva ljósin í mælarborðinu.  Það hafði farið öryggið sem gefur til kynna að ljósin séu kveikt - pípir ef ég gleymi að slökkva.  Ég lofaði sjálfri mér því þegar ég varð rafmagnlaus að láta setja nýtt öryggi strax daginn eftir .  Auðvitað lét ég ekki gera það og fékk að finna fyrir því í gær. 

 Ég kom röltandi að bílnum klukkan rúmlega 19 í gærkvöldi.  Sá strax að ljósin voru á bílnum og blótaði sjálfri mér í sand og ösku.  Auðvitað var blessaður bíllinn rafmagnslaus en ekki hvað ! Ég hringdi í Hreyfil/Bæjarleiðir og bað um bíl með startköplum og eftir að konan á skiptiborðinu hafði athugað málið , sagði hún að það væri löng bið í næsta lausa bíl.  Ég hafði engan tíma í að bíða eftir því.    Sit svo í bílnum mínum og brýt heilann þegar kemur bíll og leggur í stæði skáhallt á móti mínum. 

Ég rýk út úr bílnum og spyr manninn ( ungur myndarlegur strákur) hvort svo skelfilega ólíklega vilji til að hann sé með startkapla?  Og mér til mikillar furðu segir þessi engill"  Já ég á að vera með það"  Hann fer svo og nær í kaplana og ég þakka guði fyrir þessa slembilukku á tímum nýrra bíla þar sem startkaplar eru næstum því  úrelt fyrirbæri. 

Við stöndum svo úti í grenjandi rigningu (merkilegt hvað er alltaf brjálað veður þegar ég verð rafmagnslaus) og tengjum bílana saman.  Ég fer inn og prófa að starta og - ekkert gerist?!  Hm.... við brutum heilan ( minn var að brotna í sameindir) og prófuðum að tengja aftur ..en það var sama, ekkert gerist.   Stóðum úti í grenjandi rigningunni , hann reynir að tengja betur en þá vildi ekki betur til en svo að einn kapallinn brotnar í sundur.   Strákurinn reynist sem betur fer laginn og tekst að koma honum saman aftur.  Ég spyr strákinn hvort ég sé ekki að tefja hann svakalega - " nei nei þetta er ekkert mál"  er svarið.  Hann er orðinn rennandi blautur greyið og ég  fæ svaka samviskubit.     Tengjum aftur en sama sagan, bíllinn alveg dauður.   Við stöndum svo bæði úti og horfum ofan í húddin..rigningin lekur úr hárinu á mér , niður á andlitið  og ég skelf af kulda.  ( og örugglega hann líka).  Hann prófar tenginguna aftur og nú fáum við blossa, greinilega samband svo ég sest inn í bílinn minn og prófa að starta og vola......hann rýkur í gang!! 

Ég þakka manninum innilega fyrir

( langar helst að faðma hann og kyssa en það var auðvitað ekki viðeigandi) , kvaddi  og hélt heimleiðis.