Allsnakinn maður í Öskjuhlíðinni

Jahérna! Ég veit að þetta hefur alltaf loðað við öskjuhlíðina, átti bara ekki von á því að rekast á kviknakinn mann (fyrir utan skuplu um hárið,)  í göngutúrnum mínum í dag í Öskjuhlíðinni.  Hann stóð bara þarna nokkra metra frá mér, allsber, talandi í Gsm- sima.  Ég var með fjögurra ára guttann minn með mér en mér tókst að beina honum frá þem allsbera, áður en hann sá hann.  Á bakaleiðinni gekk ég svo aftur fram á hann, maðurinn stóð upp á smá hól ( örugglega svo hann færi ekki fram hjá neinum) með "allt " lafandi og ennþá að tala í gemsann.  En kannski var Gemsinn bara skálkaskjól, því það er hálffáránlegt að standa kyrr á sama stað jafnvel tímunum saman án þess að virðast vera að gera neitt :).

Ég man vel eftir strípurunum í Öskjuhlíðinni og Miklatúni þegar ég var barn og unglingur.  Ég ólst upp í hlíðunum og við krakkarnir máttum kallast heppin ef við sáum ekki  einn strípaling þegar við fórum upp í Öskjuhlíð eða á Miklatúnið til að leika okkur.  Manni brá oft ansi mikið þegar maður í frakka birtist allt í einu fyrir framan mann og flétti frá ..það gerðu þeir á Miklatúninu, en karlarnir í Öskjuhlíðinni voru yfirleitt bara allsnaktir.

Engin furða að við Olli rákumst ekki á eina einustu kanínu í Öskjuhlíðinni i dag! :Þ