"Fullorðinn maður stöðvar bíl sinn til að tala við litla stelpu?! "

 Maðurinn minn var að keyra götu í Grafarvoginum um daginn þegar hann sér litla grátandi stelpu út við vegarkantinn.  Hann ætlar að fara að stöðva bílinn hjá henni og spyrja hvort það sé ekki allt í lagi, jafnvel keyra hana heim en allt í einu laust þeirri hugsun niður að það myndi alls ekki líta vel út ef hann gerði það.

"Fullorðinn maður  sem stöðvar bíl sinn til að tala við litla stelpu?" ...nei lítur ekki vel út á þessum tímum.   Þannig að hann ákveður að stoppa ekki, og keyrir áfram.

Honum fannst þetta leiðinlegt þar sem hann er góðmennskan uppmálið og honum fannst óréttlátt
að eflaust eru allir settir undir sama hattinn þegar að kemur að litlum stúlkum.

En hvað hefði hann átt að gera?  Taka sénsinn á því að vera ekki tilkynntur til lögreglu eða keyra framhjá eins og hann gerði?

Ég skil hann svo sem vel.

Athugasemdir

[Villi Asgeirsson, 18.5.2006 kl. 10:50]

Það er sorglegt þegar svona er komið fyrir okkur. Sekur uns sakleysið er sannað. Svona er þetta auðvitað samt. Ég keyrði fram hjá krökkum í gær, sýndist einn vera að verja sig fyrir hinum. Ég hægði á mér en sama hugsunin kom upp. Hann losnaði undan hinum krökkunum og ég keyrði áfram. Nennti að vera að lenda í einhverju "hvað er hann að vilja börnunum" bulli.

[Jórunn Sigurbergsdóttir , 18.5.2006 kl. 13:29]

Mér finnst þetta sorglegt. En svona er þetta orðið. Fólk þorir

varla að hjálpa ókunnugum börnum eða tala við þau. Jafnvel konur. Við skulum bara vona að það hafi ekki verið mikið að hjá litlu stelpunni.

[Ester (IP-tala skráð) 18.5.2006 kl. 14:02]

Já mér finnst þetta líka sorglegt, alveg með eindæmum :'(.

[thilda (IP-tala skráð) 18.5.2006 kl. 14:57]

Kommon, hvað er að ykkur, ef þið eruð með hreina samvisku þá gerið þið eins og samviskan býður ykkur og aðstoðið þá sem eiga bágt eða þurfa á aðstoð.
thilda

[Ester (IP-tala skráð) 18.5.2006 kl. 15:04]

Já þessu get ég alveg verið sammála. En samt sem áður er þetta mjög viðkvæmt mál. Enginn vill vera stimplaður barnaníðingur og enginn vill lenda í rannsókn út af slíku. Kerfið verndar ( eða á að vernda) börnin en ekki þann sem sakaður er um verknaðinn. Sem betur fer virtist umrætt tilvik ekki vera alvarlegt en ef svo hefði verið , þá hefði minn maður stöðvað bílinn og ekki látið neina hugsun aftra sér.

[Gunnhildur Inga Rúnarsdóttir, 18.5.2006 kl. 15:58]

Ég skil mjög vel hvað maðurinn þinn var að hugsa. Sem kvenmaður veigra ég mér við því að "skipta mér af". Ég hef lent í þeirri aðstöðu að vera með "helv. afskiptasemi" eins og foreldri orðaði það. Hvað á maður að gera!